Benim bir arkadaşım vardı. Arkadaş da ne kelime, dost. Ama öldü. Onu ben öldürdüm. Vicdan azabı duymuyor muyum, duyuyorum. Belki onu bıçakla öldürsem bu kadar üzülmezdim ama öldürdüm işte bir şekilde. Dostu değilim artık iki dostu varmış sadece, hep yanında olan, olacak olan… Benden yakın arkadaşı da varmış. Olsun bakalım. Öldü nasılsa. İzliyor beni bir yerlerden.
Yeni birisiyle de tanıştım, aynı o. Dost değiliz ama iyiyiz. Düşünüyor beni en azından. Belki bir gün o da dost olur ha ne dersiniz? En azından arkadaşım şimdilik benim. Bilmiyorum, bekliyorum umutla her zamanki gibi. Ve bu sefer en azından yapabildiğim sürece onun başkaları ile olan ilişkisine değil benimle olan ilişkisine bakıcam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder