İntikam üzerine

İntikam insan ruhunun açlığını en şiddetli hissettiği duygulardan birisidir. İntikam, nefret ile öfkenin çocuğudur. Sanırım intikamdan bahsetmeden önce onu doğuran nefretten bahsetmeliyiz.
Nefret çoğunlukla sevgi kaynaklıdır. Bir kişiden gerçekten nefret eden kimse büyük ihtimalle onu önceden çok sevmiştir. Bir başka olasılık da nefret ettiği kişinin sevdiği birisine zarar vermiş olmasıdır ya da sevgi duygusuna dolaylı yoldan zarar vermiştir. Eğer sevgi duygunuz sizden alınmış ve hor kullanmışsa intikam yemini etmeniz olasıdır. Ya da bir başka yol da depresyona girip, insanlıktan kaçmaktır. Ama bu boyun eğme olur, intikam ise başkaldırıdır. Genellikle intikam yeminleri henüz öfke sıcakken edilir. Sonrada araya gurur girer ve intikam alma süreci başlar.
Biraz da intikamın çeşitlerinden bahsedelim. İntikam açıktan açığa görülecek bir iş değildir. Ama sona yaklaşıldığında iki yol vardır. Birincisi sinsiliği sürdürmektir. Bu durumda intikam alınan kişi cezasını tam anlamıyla kavrayamaz, yazık olur. İkincisi ve doğru olanı ise son anda her şeyi açıklamaktır. Bu sayede eğer kişiyi öldürmediyseniz ömür boyu hatırlayacağı bir ders vermiş olursunuz, amacınıza tam anlamıyla ulaşırsınız.
İntikam aynı zamanda psikolojik ve fiziksel olarak ikiye ayrılır. Tabi ikisi aynı anda uygulanılabilir ama elbette ki biri diğerinin gölgesinde kalacaktır. Bu kişisine göre değişir.
Ben psikolojik intikamın daha acı verici olduğunu savunanlardanım tabi fiziksel intikamın yarattığı rahatlama duygusunu da yalanlayamam. Sonuçta yol intikam alana kalmıştır…